Błędne wskaźniki produkcji pomiotu. Feralne rozporządzenie rady ministrów.

OprĂłcz krytykowanych zasad wsparcia na wymianę klatek dla kur nieśnych, rozporządzenie Rady MinistrĂłw z dnia 18 stycznia 2005 r. w sprawie szczegĂłłowych warunkĂłw i trybu udzielania pomocy finansowej na dostosowanie gospodarstw rolnych do standardĂłw Unii Europejskiej objętej planem rozwoju obszaru wiejskich (Dz. U. Nr 17, poz. 142) zawiera w załączniku Nr 1 rĂłwnież inne bardzo poważne merytoryczne błędy.

Zostały w nim wielokrotnie zawyżone parametry określające wielkości produkcji obornika przez 1 sztukę drobiu w tonach/rok. Błędy te dotyczą wszystkich gatunkĂłw drobiu wymienionych w załączniku. W przypadku brojlerĂłw kurzych, wskaźnik rocznej produkcji obornika (określony w rozporządzeniu na poziomie 0,18 tony/rok) został blisko ośmiokrotnie zawyżony w stosunku do rzeczywistych wielkości.

TwĂłrcom tych absurdalnych wskaźnikĂłw, z ktĂłrych wynika, że brojler wydala 8 razy więcej odchodĂłw niż zjada paszy, dedykujemy fraszkę Jana Kochanowskiego:

„Szeląg dałem od wychodu,

nie zjem jeno jaje,

Drożej sram niźli jadam,

złe to obyczaje.”

Zastrzeżenie budzi też uśredniony wskaźnik wielkości produkcji pomiotu przez 1 kurę, wynoszący 0,1 tony/rok, ktĂłry nie uwzględnia istotnych rĂłżnic wynikających z rĂłżnych systemĂłw utrzymania kur. W przypadku klatkowego systemu utrzymania kur nieśnych, wskaźnik ten został zawyżony o ok. 40 kg/1 kurę rocznie, a ten system obejmuje ponad 80% pogłowia kur produkujących jaja spożywcze.

Te nieprawidłowe parametry powinny być niezwłocznie zmienione, ponieważ skutkować będą błędnymi wyliczeniami rocznej produkcji azotu przez fermy drobiu oraz wielkości użytkĂłw rolnych potrzebnych do zagospodarowania nawozĂłw naturalnych, zgodnie z normami nawożenia wynoszącymi maksymalnie 170 kg azotu na ha użytkĂłw rolnych rocznie.

Gdyby do wyliczenia rocznej wielkości produkcji pomiotu drobiowego przyjąć zawyżone w rozporządzeniu wskaźniki, to mając na uwadze liczebność fermowego pogłowia drobiu wszystkich gatunkĂłw i kierunkĂłw produkcji, w Polsce nie wystarczyłoby użytkĂłw rolnych na zagospodarowanie tego pomiotu, a nawĂłz pochodzący z samej tylko produkcji brojlerĂłw kurzych wymagałby ok. 16 mln ha użytkĂłw rolnych.

Nieprawidłowość wskaźnikĂłw podanych w omawianym załączniku jest bezsprzeczna, jeśli porĂłwna się je z maksymalnymi wielkościami dziennej produkcji odchodĂłw drobiu, określonymi we wszelkiej dostępnej literaturze na ten temat, np. w poradniku „Magazynowanie nawozĂłw naturalnych”, opracowanym w 2004 r. przez Instytut Budownictwa, Mechanizacji, Elektryfikacji Rolnictwa oraz Duńskie Służby Doradztwa Rolniczego, w ramach Projektu Bliźniaczego Phare.

Konieczne jest także zweryfikowanie sposobu obliczania powierzchni płyty nawozowej dla ferm drobiu (określonego w Tabeli IV. Załącznika Nr 2 do omawianego rozporządzenia Rady MinistrĂłw z dnia 18 stycznia 2005 r.) mając na uwadze opinie ekspertĂłw duńskich i IBMER: N.F. Johansena, J.Sobczak, H.P. Soberga, T. WaligĂłry.

Eksperci uważają za nieprawidłowe określanie wymagań dotyczących wielkości powierzchni płyty nawozowej dla ferm drobiu w odniesieniu do DJP.

Uzasadnili to już wcześniej we wspĂłlnym artykule „Gospodarka ściekami i odchodami a ochrona środowiska” opublikowanym w czasopiśmie „Polskie Drobiarstwo” Nr 8/2004, przy okazji analizowania zaleceń dla realizacji programu SAPARD:

„Z dużą rezerwą trzeba podejść do zaleceń podanych w Dz. U. 102/2002 poz. 928 dla celĂłw realizacji programu SAPARD. W zaleceniach tych podano wielkości zbiornikĂłw w odniesieniu do DJP, wyliczone prawdopodobnie dla bydła, by następnie uogĂłlnić je włączając w to rĂłwnież drĂłb. Wyliczenie w taki sposĂłb pojemności zbiornikĂłw, doprowadziłoby w konsekwencji, szczegĂłlnie w przypadku chowu klatkowego, do powstania budowli o kubaturze kilku tysięcy metrĂłw sześciennych.”